Tijd voor een wat serieuzer onderwerp, iets waar alle kinderen ooit mee te maken krijgen: verlies en rouw. Dit gaat verder dan enkel het verlies van een dierbare, waardoor ik hier graag wat dieper op in ga. Om eerst wat duidelijkheid te geven, starten we met een lijstje gebeurtenissen waar je dan aan kan denken:

• Afscheid van het huis en de omgeving na verhuizing
• Afscheid van vriendjes als ze naar een andere school gaan
• Ouders die gaan scheiden
• Bij langdurige/ chronische ziekte van zichzelf: dingen die niet meer lukken
• Bij ziekte van een ouder: Angst voor verlies, uitjes die niet meer plaatsvinden, gemis van wat ooit was
• En natuurlijk ook het verlies van een dierbare (incl. de huisdieren).

Signalen om op te letten

In de praktijk kom ik tegen dat ouders hun kind aanmelden met een vraagstuk, maar dat er iets rondom verlies of rouw (mee) naar boven komt. Niet gek trouwens, weinig kinderen vertellen waar ze echt mee zitten. Wel zijn er signalen te zien, met name veranderingen in het gedrag, die je als ouder kunnen opvallen. Ik noem er een aantal:

• toenemende onzekerheid
• een erg kort lontje / boosheid
• verlatingsangst
• in zichzelf gekeerd zijn
• moeite met slapen / bedplassen
• onrustig, zowel fysiek als mentaal
• en uiteraard niet zichzelf zijn, er is ‘iets’

Natuurlijk kunnen dit op zichzelf staande signalen zijn en hoeven ze hier niets mee te maken te hebben. Wel is het goed om alert te zijn, als je bijv. ook een van de gebeurtenissen herkent.

Wat kun je thuis doen?

Sommige kinderen kunnen bij de verwerking wat hulp gebruiken. Deze kinderen begeleid ik natuurlijk met liefde. Maar heel vaak is dit niet direct nodig en kun je als ouder je kind goed helpen. Praten is belangrijk, alleen dat werkt niet altijd, we gaan dus wat doen:

• Sommige kinderen zijn boos of verdrietig, maar kunnen die emotie niet kwijt: Pak een groot stuk papier met bijv. wasco krijt en ga hard krassen. Doe vooral mee, kids hebben soms wat aanmoediging nodig.
• Het tegenovergestelde kan ook, je kind wil iets moois maken: Tekenen, schilderen. Geef het kunstwerk samen een plekje, in huis, of ergens anders, volg je kind.
• Bij overlijden: Tastbare herinneringen doen het goed, dus maak samen een herinneringenbox. Hier kan je kind alles in doen, van foto tot evt. de rouwkaart, niks is gek en alles mag. We stoppen het niet weg, het krijgt enkel een plekje. De box mag er dus ook altijd weer bij gepakt worden.
• Voor alle soorten verlies: wees aanwezig, zowel fysiek als mentaal. Wil je kind praten, ga er dan samen voor zitten. Dit kan ook pas na een halfjaar, dus wees hierop alert na bepaalde gebeurtenissen.
• Tot slot nog één voor alle soorten verlies: haal na een tijdje samen herinneringen op. Probeer te focussen op de leuke en mooie momenten, maar laat het vooral ook komen zoals het komt.

We ronden het hierbij af. Hopelijk heb je er wat aan, mocht de situatie zich ooit voordoen. Heb je nog vragen of wil je even overleggen of je kind misschien toch meer begeleiding nodig heeft? Neem gerust contact op, ik maak graag even tijd voor jullie vrij. ♥️